Ευρώπη, το κοινό μας σπίτι. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον
13/05/2013
"Χρώμεθα γαρ πολιτεία... και όνομα μεν δια το μη ες ολίγους αλλ' ες πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται".
Θουκυδίδης Β, 3
Με τη ρήση αυτή του Θουκυδίδη, από τον "Επιτάφιο του Περικλή", ξεκινούσε το προοίμιο του Σχεδίου Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παρουσίασε επισήμως στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης, Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Θεσσαλονίκης στις 19 και 20 Ιουνίου 2003. Στο τελικό κείμενο της Συνθήκης, ωστόσο παραλείφθηκε η αναφορά στον "Επιτάφιο του Περικλή".
Μια Ευρώπη αξιών
Ζητάμε να καθοδηγείται η Ε.Ε. από τις αξίες και τις αρχές που παρακίνησαν την ευρωπαϊκή ενοποίηση από την αρχή της. Αυτές είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ισότητα του άνδρα και της γυναίκας, η ειρήνη και η ελευθερία, η συμφιλίωση και ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η επικουρικότητα, το κράτος δικαίου, η δικαιοσύνη και η αναζήτηση του κοινού καλού.
Είναι ανάγκη, ειδικά τώρα,λαμβάνοντας υπόψη την επιστροφή των εθνικιστικών, ρατσιστικών, ξενόφοβων και εγωιστικών τάσεων στις χώρες μας. Τα ευρωπαϊκά όργανα πρέπει να ενεργούν μόνο σε θέματα που εμπίπτουν στο θεσμικό τους πλαίσιο και όχι σε θέματα που επαφίενται σε εθνικό επίπεδο αρμοδιοτήτων.
Επομένως καλούμε τα κράτη μέλη στα πλαίσια των δημοκρατικών νομοθετικών σωμάτων τους να σεβαστούν τη ζωή από τη σύλληψή της έως το φυσικό τέλος της και να ενθαρρύνουν την οικογένεια ως φυσική ένωση μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας στο γάμο. Ο σεβασμός των νομικών και αστικών δικαιωμάτων των ατόμων δεν πρέπει να επιτρέψει την υπονομεύσει του θεσμού του γάμου, και της οικογένειας ως βάση της κοινωνίας.
Το πρόγραμμα «Η Ευρώπη για τους Πολίτες»
Το Πρόγραμμα θα διαρκέσει από το 2007 έως το 2013. Οι γενικοί στόχοι του Προγράμματος «Ευρώπη για τους Πολίτες» είναι οι εξής: να δώσει στους πολίτες την ευκαιρία να ανταλλάξουν εμπειρίες και απόψεις και να συμμετάσχουν στην οικοδόμηση μιας Ευρώπης ακόμα πιο προσιτής, δημοκρατικής και με παγκόσμιο προσανατολισμό, ενωμένης στο πλαίσιο της πολιτισμικής της πολυμορφίας και εμπλουτισμένης μέσω αυτής, αναπτύσσοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την έννοια της ιδιότητας του πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αναπτύξει ένα αίσθημα ευρωπαϊκής ταυτότητας, βασισμένης σε Κοινές αξίες, κοινή ιστορία και πολιτισμό, να καλλιεργήσει στους ευρωπαίους πολίτες το αίσθημα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τους ανήκει, να αναπτύξει την ανοχή και την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών, μέσα από τον σεβασμό και την προαγωγή της πολιτισμικής και γλωσσικής πολυμορφίας, συμβάλλοντας παράλληλα στον διαπολιτισμικό διάλογο.
Η Δράση 1 αφορά στη συνεύρεση ανθρώπων από διαφορετικές τοπικές κοινωνίες ανά την Ευρώπη ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να ανταλλάξουν εμπειρίες, απόψεις και αξίες, να διδαχθούν από το παρελθόν και να οικοδομήσουν το μέλλον. Μέσω της Δράσης ενθαρρύνονται οι συναντήσεις, οι ανταλλαγές και οι συζητήσεις μεταξύ ευρωπαίων πολιτών από διαφορετικές χώρες και με τη χρήση διαφόρων μέσων. Αυτή η δράση διαιρείται σε δύο μέτρα:
• Αδελφοποίηση πόλεων. Αυτό το μέτρο συνίσταται στην εξασφάλιση οφέλους από τους δεσμούς Που έχουν δημιουργηθεί σε τοπικό επίπεδο μεταξύ των αδελφοποιημένων δήμων για την προαγωγή των ανταλλαγών και της συνεργασίας.
• Σχέδια των πολιτών και μέτρα υποστήριξης. Αυτό το μέτρο διερευνά καινοτόμες μεθόδους συμμετοχής των πολιτών στα κοινά.
Διαπολιτισμικός διάλογος
Βασικός στόχος της Εθνικής Στρατηγικής είναι η παγίωση της ιδέας και της πράξης του διαπολιτισμικού διαλόγου στο ελληνικό σύστημα αξιών, με άλλα λόγια η πλήρης και οριστική εμπέδωση της ανοχής και του σεβασμού για τον «Άλλο» και για το διαφορετικό, της επιθυμίας για γνωριμία, συνομιλία και αλληλεπίδραση μαζί του. Αξίες όπως η ίση συμμετοχή όλων στην πολιτιστική ζωή και ο σεβασμός του δικαιώματος έκφρασης των μειονοτήτων έχουν κεντρική θέση στον ελληνικό πολιτισμό και, κατ’ επέκταση, στον ευρωπαϊκό.
Πρωταρχικός στόχος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι η ανάκτηση των ικανοτήτων που συμβάλλουν στην εποικοδομητική συμβίωση μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό κοινωνικό ιστό. Φέρνει μαζί της όχι μόνο την αποδοχή και το σεβασμό του διαφορετικού, αλλά επίσης, την αναγνώριση της πολιτισμικής τους ταυτότητας, μέσα από μια καθημερινή προσπάθεια διαλόγου, κατανόησης και συνεργασίας.
Ο διαπολιτισμικός διάλογος χαρακτηρίζει διαχρονικά την ιστορία του πολιτισμού όλων των λαών: η αμοιβαία επίδραση πολιτισμών και ιδεών είναι αναπόφευκτη όταν οι άνθρωποι συγχρωτίζονται, ακόμη και σε συνθήκες βίας και επιβολής. Στη σημερινή ιστορική συγκυρία, γίνεται τόσο έντονη συζήτηση για τον διαπολιτισμικό διάλογο, όχι γιατί έχει πάψει να υφίσταται με τρόπο «αυθόρμητο», «ασυνείδητο», αλλά γιατί έχει γίνει αντιληπτό ότι η συστηματική καλλιέργειά του μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην αντιμετώπιση κρίσιμων πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων σε διεθνές, περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Θα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι ο διαπολιτισμικός διάλογος είναι η διαρκής επικοινωνία με τον «άλλο», η διαρκής παραδοχή και αποδοχή της ύπαρξης του «διαφορετικού», η διαρκής και καθολικά παρούσα δυνατότητα γνωριμίας του «άλλου» και επιρροής από το «διαφορετικό». Πολύ περισσότερο, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι ο διαπολιτισμικός διάλογος μπορεί να είναι από κάτι πολύ απλό όσο η ανταλλαγή μιας καλημέρας και μια σύντομη κουβέντα ανταλλαγής εμπειριών έως το αντάμωμα και τη συνομιλία διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων επί σκηνής.
Η συνειδητοποίηση αυτή δεν είναι απλή. Ο φόβος, έστω η δυσπιστία και η καχυποψία, απέναντι στον «άλλο» και στο «διαφορετικό» είναι αισθήματα συχνά αυθόρμητα, έντονα και δύσκολο να ανατραπούν. Ο συνδυασμός αυτών με κοινωνικά προβλήματα όπως η εγκληματικότητα και η ανεργία είναι καταλυτικός. Πρέπει, λοιπόν, να βοηθηθούν όλοι, άτομα και ομάδες, ώστε να αντιληφθούν αφ’ ενός ότι το «διαφορετικό» δεν είναι εξ ορισμού απορριπτέο και δεν απειλεί τη δική τους «ταυτότητα» και αφ’ ετέρου ότι η παρουσία του «άλλου» δεν συνιστά εισβολή και καταπάτηση ίδιων εδαφών.
Επίλογος
Η ΕΕ ως αντίποδας στις ΗΠΑ, για ισορροπία δυνάμεων στην παγκόσμια σκηνή, προϋποθέτει να τεθεί σε ισχύ το Ευρωσύνταγμα, δημιουργία Ευρωστρατού και άσκηση κοινής εξωτερικής πολιτικής με ισχυρή Ηγεσία εκ μέρους των Βρυξελλών.
Το Όραμα Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με σταθερά βήματα –αδελφοποίηση λαών –απαιτεί ισχυρή Ευρώπη των πολιτών!
Όλα τα παραπάνω, όμως, για να επιτευχθούν απαιτούν ισχυρές Ηγεσίες των 27 κρατών-μελών, η τουλάχιστον του Διευθυντηρίου των 17 εταίρων της ΟΝΕ.
Αλλά για ποιους εταίρους μιλάμε; Η απάντηση είναι απλή. La vérité est véritablé (η αλήθεια είναι πραγματική, λένε οι Γάλλοι).
Η Γερμανική Ευρώπη διοικείται από την Συνομοσπονδία των Γερμανών Βιομηχάνων (Confederation of Deutsch Industries) που εδρεύει στο Μόναχο. Και βέβαια αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τους Οραματιστές Ζαν Μονέ και Ρομπέρ Σουμάν που ονειρεύτηκαν μια ενωμένη Ευρώπη από τα Ουράλια Όρη μέχρι τον Ατλαντικό Ωκεανό!
Δυστυχώς, σήμερα την 9η Μαϊου, που ορίσθηκε και επίσημα ως η Ημέρα της Ευρώπης δεν μπορούμε να μιλάμε για Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση! Κρίσιμη ημερομηνία για το μέλλον της είναι η 15η Σεπτεμβρίου 2013, ημέρα των Γερμανικών εκλογών. Τότε θα αποφασισθεί αν οδεύουμε στην αδελφοποίηση των λαών, σε μια Ευρώπη των πολιτών ή σε μια Ευρώπη των Δανειστών (της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Φρανκφούρτη), με ότι αυτό συνεπάγεται…… ΊΔΩΜΕΝ!
Θουκυδίδης Β, 3
Με τη ρήση αυτή του Θουκυδίδη, από τον "Επιτάφιο του Περικλή", ξεκινούσε το προοίμιο του Σχεδίου Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παρουσίασε επισήμως στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης, Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Θεσσαλονίκης στις 19 και 20 Ιουνίου 2003. Στο τελικό κείμενο της Συνθήκης, ωστόσο παραλείφθηκε η αναφορά στον "Επιτάφιο του Περικλή".
Μια Ευρώπη αξιών
Ζητάμε να καθοδηγείται η Ε.Ε. από τις αξίες και τις αρχές που παρακίνησαν την ευρωπαϊκή ενοποίηση από την αρχή της. Αυτές είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ισότητα του άνδρα και της γυναίκας, η ειρήνη και η ελευθερία, η συμφιλίωση και ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η επικουρικότητα, το κράτος δικαίου, η δικαιοσύνη και η αναζήτηση του κοινού καλού.
Είναι ανάγκη, ειδικά τώρα,λαμβάνοντας υπόψη την επιστροφή των εθνικιστικών, ρατσιστικών, ξενόφοβων και εγωιστικών τάσεων στις χώρες μας. Τα ευρωπαϊκά όργανα πρέπει να ενεργούν μόνο σε θέματα που εμπίπτουν στο θεσμικό τους πλαίσιο και όχι σε θέματα που επαφίενται σε εθνικό επίπεδο αρμοδιοτήτων.
Επομένως καλούμε τα κράτη μέλη στα πλαίσια των δημοκρατικών νομοθετικών σωμάτων τους να σεβαστούν τη ζωή από τη σύλληψή της έως το φυσικό τέλος της και να ενθαρρύνουν την οικογένεια ως φυσική ένωση μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας στο γάμο. Ο σεβασμός των νομικών και αστικών δικαιωμάτων των ατόμων δεν πρέπει να επιτρέψει την υπονομεύσει του θεσμού του γάμου, και της οικογένειας ως βάση της κοινωνίας.
Το πρόγραμμα «Η Ευρώπη για τους Πολίτες»
Το Πρόγραμμα θα διαρκέσει από το 2007 έως το 2013. Οι γενικοί στόχοι του Προγράμματος «Ευρώπη για τους Πολίτες» είναι οι εξής: να δώσει στους πολίτες την ευκαιρία να ανταλλάξουν εμπειρίες και απόψεις και να συμμετάσχουν στην οικοδόμηση μιας Ευρώπης ακόμα πιο προσιτής, δημοκρατικής και με παγκόσμιο προσανατολισμό, ενωμένης στο πλαίσιο της πολιτισμικής της πολυμορφίας και εμπλουτισμένης μέσω αυτής, αναπτύσσοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την έννοια της ιδιότητας του πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αναπτύξει ένα αίσθημα ευρωπαϊκής ταυτότητας, βασισμένης σε Κοινές αξίες, κοινή ιστορία και πολιτισμό, να καλλιεργήσει στους ευρωπαίους πολίτες το αίσθημα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τους ανήκει, να αναπτύξει την ανοχή και την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών, μέσα από τον σεβασμό και την προαγωγή της πολιτισμικής και γλωσσικής πολυμορφίας, συμβάλλοντας παράλληλα στον διαπολιτισμικό διάλογο.
Η Δράση 1 αφορά στη συνεύρεση ανθρώπων από διαφορετικές τοπικές κοινωνίες ανά την Ευρώπη ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να ανταλλάξουν εμπειρίες, απόψεις και αξίες, να διδαχθούν από το παρελθόν και να οικοδομήσουν το μέλλον. Μέσω της Δράσης ενθαρρύνονται οι συναντήσεις, οι ανταλλαγές και οι συζητήσεις μεταξύ ευρωπαίων πολιτών από διαφορετικές χώρες και με τη χρήση διαφόρων μέσων. Αυτή η δράση διαιρείται σε δύο μέτρα:
• Αδελφοποίηση πόλεων. Αυτό το μέτρο συνίσταται στην εξασφάλιση οφέλους από τους δεσμούς Που έχουν δημιουργηθεί σε τοπικό επίπεδο μεταξύ των αδελφοποιημένων δήμων για την προαγωγή των ανταλλαγών και της συνεργασίας.
• Σχέδια των πολιτών και μέτρα υποστήριξης. Αυτό το μέτρο διερευνά καινοτόμες μεθόδους συμμετοχής των πολιτών στα κοινά.
Διαπολιτισμικός διάλογος
Βασικός στόχος της Εθνικής Στρατηγικής είναι η παγίωση της ιδέας και της πράξης του διαπολιτισμικού διαλόγου στο ελληνικό σύστημα αξιών, με άλλα λόγια η πλήρης και οριστική εμπέδωση της ανοχής και του σεβασμού για τον «Άλλο» και για το διαφορετικό, της επιθυμίας για γνωριμία, συνομιλία και αλληλεπίδραση μαζί του. Αξίες όπως η ίση συμμετοχή όλων στην πολιτιστική ζωή και ο σεβασμός του δικαιώματος έκφρασης των μειονοτήτων έχουν κεντρική θέση στον ελληνικό πολιτισμό και, κατ’ επέκταση, στον ευρωπαϊκό.
Πρωταρχικός στόχος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι η ανάκτηση των ικανοτήτων που συμβάλλουν στην εποικοδομητική συμβίωση μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό κοινωνικό ιστό. Φέρνει μαζί της όχι μόνο την αποδοχή και το σεβασμό του διαφορετικού, αλλά επίσης, την αναγνώριση της πολιτισμικής τους ταυτότητας, μέσα από μια καθημερινή προσπάθεια διαλόγου, κατανόησης και συνεργασίας.
Ο διαπολιτισμικός διάλογος χαρακτηρίζει διαχρονικά την ιστορία του πολιτισμού όλων των λαών: η αμοιβαία επίδραση πολιτισμών και ιδεών είναι αναπόφευκτη όταν οι άνθρωποι συγχρωτίζονται, ακόμη και σε συνθήκες βίας και επιβολής. Στη σημερινή ιστορική συγκυρία, γίνεται τόσο έντονη συζήτηση για τον διαπολιτισμικό διάλογο, όχι γιατί έχει πάψει να υφίσταται με τρόπο «αυθόρμητο», «ασυνείδητο», αλλά γιατί έχει γίνει αντιληπτό ότι η συστηματική καλλιέργειά του μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην αντιμετώπιση κρίσιμων πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων σε διεθνές, περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Θα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι ο διαπολιτισμικός διάλογος είναι η διαρκής επικοινωνία με τον «άλλο», η διαρκής παραδοχή και αποδοχή της ύπαρξης του «διαφορετικού», η διαρκής και καθολικά παρούσα δυνατότητα γνωριμίας του «άλλου» και επιρροής από το «διαφορετικό». Πολύ περισσότερο, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι ο διαπολιτισμικός διάλογος μπορεί να είναι από κάτι πολύ απλό όσο η ανταλλαγή μιας καλημέρας και μια σύντομη κουβέντα ανταλλαγής εμπειριών έως το αντάμωμα και τη συνομιλία διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων επί σκηνής.
Η συνειδητοποίηση αυτή δεν είναι απλή. Ο φόβος, έστω η δυσπιστία και η καχυποψία, απέναντι στον «άλλο» και στο «διαφορετικό» είναι αισθήματα συχνά αυθόρμητα, έντονα και δύσκολο να ανατραπούν. Ο συνδυασμός αυτών με κοινωνικά προβλήματα όπως η εγκληματικότητα και η ανεργία είναι καταλυτικός. Πρέπει, λοιπόν, να βοηθηθούν όλοι, άτομα και ομάδες, ώστε να αντιληφθούν αφ’ ενός ότι το «διαφορετικό» δεν είναι εξ ορισμού απορριπτέο και δεν απειλεί τη δική τους «ταυτότητα» και αφ’ ετέρου ότι η παρουσία του «άλλου» δεν συνιστά εισβολή και καταπάτηση ίδιων εδαφών.
Επίλογος
Η ΕΕ ως αντίποδας στις ΗΠΑ, για ισορροπία δυνάμεων στην παγκόσμια σκηνή, προϋποθέτει να τεθεί σε ισχύ το Ευρωσύνταγμα, δημιουργία Ευρωστρατού και άσκηση κοινής εξωτερικής πολιτικής με ισχυρή Ηγεσία εκ μέρους των Βρυξελλών.
Το Όραμα Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με σταθερά βήματα –αδελφοποίηση λαών –απαιτεί ισχυρή Ευρώπη των πολιτών!
Όλα τα παραπάνω, όμως, για να επιτευχθούν απαιτούν ισχυρές Ηγεσίες των 27 κρατών-μελών, η τουλάχιστον του Διευθυντηρίου των 17 εταίρων της ΟΝΕ.
Αλλά για ποιους εταίρους μιλάμε; Η απάντηση είναι απλή. La vérité est véritablé (η αλήθεια είναι πραγματική, λένε οι Γάλλοι).
Η Γερμανική Ευρώπη διοικείται από την Συνομοσπονδία των Γερμανών Βιομηχάνων (Confederation of Deutsch Industries) που εδρεύει στο Μόναχο. Και βέβαια αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τους Οραματιστές Ζαν Μονέ και Ρομπέρ Σουμάν που ονειρεύτηκαν μια ενωμένη Ευρώπη από τα Ουράλια Όρη μέχρι τον Ατλαντικό Ωκεανό!
Δυστυχώς, σήμερα την 9η Μαϊου, που ορίσθηκε και επίσημα ως η Ημέρα της Ευρώπης δεν μπορούμε να μιλάμε για Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση! Κρίσιμη ημερομηνία για το μέλλον της είναι η 15η Σεπτεμβρίου 2013, ημέρα των Γερμανικών εκλογών. Τότε θα αποφασισθεί αν οδεύουμε στην αδελφοποίηση των λαών, σε μια Ευρώπη των πολιτών ή σε μια Ευρώπη των Δανειστών (της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Φρανκφούρτη), με ότι αυτό συνεπάγεται…… ΊΔΩΜΕΝ!
HTML Comment Box is loading comments...